Elke zondag krijg ik van oma “De Sjiek” , bijlage van de weekendkrant van Het Belang van Limburg. Ik vind het fijn om op de hoogte te zijn van wat er in Limburg leeft op gebied van creativiteit, life-style, interieur, duurzaamheid, ondernemen, .. en lees dan ook vrijwel elke week het hele magazine door.
Die week was de titel van de Sjiekreportage: “De magie van opruimen” over het boek “Opgeruimd” van de Japanse Marie Kondo.
Ze heeft namelijk een opruimmethode bedacht en belooft dat ze van jou een geordend en net mens maakt in een geordend en net huis.
OK, bring it on baby!! Hoe doe je dat?
- Niet elke dag een beetje opruimen, maar één grote opruimbeurt zodat je huis voor altijd opgeruimd blijft.
- Eerst beslissen of je een voorwerp wel of niet wegdoet en vervolgens beslissen waar je het opbergt, want het is noodzakelijk dat echt álles zijn vaste plaats heeft.
- Wat gaat er dan weg? Alles wat je niet in gebruik hebt én alle spullen waar je niet blij van wordt.
- Niks van kamer per kamer! Opruimen doe je per categorie en wel in deze volgorde: kleding, boeken, paperassen, alle overige spullen en tot slot spullen met emotionele waarde.
Zo simpel? Zo simpel!
Ik was zelf ook al wel achter punt 1 en 2 gekomen. Als je altijd een beetje opruimt, ben je altijd aan het opruimen en dien je dikwijls te herbeginnen.. Been there, done that. En dat er wel enkele spullen weg konden, daar was ik het ook wel al mee eens.
Maar dan..
punt 3 “alles wegdoen wat je niet in gebruik hebt.” Aan die gedachte moet ik toch even wennen. Want vele spullen in huis horen onder de categorie “als ik het ooit eens nodig moest hebben”. Dat was mij bovendien zo van kindaf meegegeven; je gooit niets weg wat je nog kan gebruiken.
En dat is vanalles: kledij wanneer ik ooit ga verven, babyspeelgoed voor als vrienden ooit met hun baby over de vloer komen, materialen om nog eens ooit iets mee te maken, soms van de Kringwinkel of Creazi maar dikwijls ook zelf verzameld, boeken die ik nog wel eens ooit ga lezen, ….
Maar “ooit komt nooit” zegt Marie.
Voor mij is opruimen tot nu toe voor 90% alles terug op zijn plaats leggen, terwijl zij eigenlijk met opruimen bedoelt dat je je huis dient te ONTSPULLEN.
Bovendien ruim ik alles per kamer op en dat gaat inderdaad van geen meter vooruit omdat er in elke kamer spullen liggen van verschillende categorieën.
Ok, nu had ik dus voor het eerst een plan, een opruimplan. En één met een duidelijke volgorde zelfs.
1, 2, 3 START!
Diezelfde zondagnamiddag ga ik al van start met mijn eigen kledij. Zoals zij het voorschrijft, dien ik al mijn kleren voor mij op de vloer te leggen. Dus niet enkel wat in de slaapkamer ligt, maar ook m’n jassen, schoenen, handtassen, sjaals, werkkleren die in de berging of op andere plaatsen in huis liggen, sportkleren… Om ze dan één voor één door je handen te laten gaan en je af te vragen of je het nog draagt en je of je er nog blij van wordt. Indien niet, bedank je ze in gedachten al dan niet nog voor hun bewezen dienst en gaan ze de doos in.
OK, Ik heb een beetje gefoeteld en heb mij die namiddag beperkt tot alles wat in m’n slaapkamer lag. Al snel kwam ik op kruissnelheid en vulden zich 2 kartonnen dozen met kleren. ‘S avonds was ook de derde gevuld met de kledingstukken die niet in m’n slaapkamer lagen. Verder heb ik ook alle kledij, waar ik vroeger blij van werd, maar nu (tijdelijk) niet meer in kan wegens 6 kilo bijgekomen ook in een doos gestoken en hetzelfde deed ik met alle “vintage”kledij, die ik ooit van kringwinkels meebracht en die wel in m’n kast hangen omdat ik zo leuk vind, maar ik eigenlijk niet aandoe.
Het resultaat so far: een kleerkast met nog één vierde van m’n kleren, schoenen, jassen, … Er hangen nu dus enkel kleren in die mij passen én waar ik blij van wordt. En dat is blijkbaar niet meer zo heel veel dus.. De doos met (voorlopig) te kleine kleren staat er wel nog in omdat ik echt van mening ben dat die mij ooit weer zullen passen. Ook de doos met vintagekleren staat er nog met het idee ze in de zomer op een tweedehandsmarktje weer te verkopen.
Maar de voldoening was groot! Na amper enkele uren werk al zo een zichtbare verandering. Een echte verademing was het! Maar waarom ging het nu ineens wel en wat was het verschil dan met mijn vorige opruimpogingen? Toen begreep ik het nog niet echt waarom, maar ik voelde wel een enorme voldoening en dat motiveerde mij om diezelfde week nog de jongens hun kasten onderhanden te nemen en als laatste ook nog die van manlief. Wel te verstaan, in samenspraak met hun 😉
Het resultaat is na een week al in heel het huis zichtbaar merkbaar! Immers, er liggen in bijna elke kamer wel kledij-gerelateerde dingen. Nu deze pakweg gehalveerd zijn én alles wat blijft zijn plaatsje heeft gekregen in de kast, valt het mij op dat de kasten hier en daar zelfs leegtes vertonen. Tegelijk valt het mij op hoe ik in elke kamer plots een duidelijk zicht heb op overige spullen die er nog zijn, maar nu ook weg mogen.
Ja…. en dan waren we vertrokken!!
Volgens Marie zou het ideaal zijn, moest je in één maand tijd alles na elkaar kunnen doen. Eén grote opruimklus dus en daarna nooit meer. Om er een maand verlof voor te gaan nemen, dat zie ik niet zitten. Maar omdat haar methode bij mij zo goed werkt, steek ik er voor de komende weken met plezier wel bijna al mijn vrije momenten in.
En het gaat vooruit.. Achtereen volgens komen volgende categorieën aan de beurt:
Boeken. Ik ben een Bib-fan, dus ik dien geen stapels romans uit te selecteren, maar alle dozen op zolder met cursussen van mijn opleiding Kiné (op die van anatomie en mijn eindwerk na) sponsor ik aan de papierslag van de Chirojongens. Ook van de stapels interieurtijdschriften die ik in de loop der jaren gekocht heb en bijgehouden, kan ik nu afstand doen. Dan zijn er tot slot ook nog een hele stapel kinderboeken en strips van de jongen die een andere thuis krijgen.
Paperassen. Een kast in de buro van 2m op 2m helemaal met deze categorie gevuld: aankoopbewijzen, gebruiksaanwijzingen, infoboekjes allerhande van verzekeringen, de bank, de ziekenkas, de bouw van ons huis, reizen, interieurwinkels, .. 90% van deze dingen is tegenwoordig op internet terug te vinden en zo kan ik alles reduceren tot 1 ringmap met polissen, 1 ringmap met noodzakelijkheden van de bouw en 1 kaft met allerlei (diploma’s, paspoort, trouwboekje, ..)
Speelgoed en hebbedingen van de kids. Nog zo een categorie die zich over heel het huis én tuin verspreidt. Hier ben ik best wel trots als ik zie hoe snel mijn jongens de methode onder de knie hebben. “Gebruik ik het nog, word ik er blij van?” Ja? Dan blijft het! Nee? Dan gaat het ofwel de doos in om te verkopen op de rommelmarkt, of in die voor de kringwinkel en indien stuk, onvolledig of niet meer bruikbaar in de vuilzak. Hier en daar is er iets wat ze niet meer per se in hun kamer willen, maar ook niet willen wegdoen: medailles van de voetbal, een knuffelbeer gekregen van oma, een boekje wat we veel samen gelezen hebben. Die speciale dingen mogen in hun bewaardoos op zolder. (Al goed dat Marie dit niet leest, want die zou van al deze dingen een foto laten trekken om in één album te bewaren en vervolgens toch wegdoen.) Maar deze regel vind ik er nog wat over voorlopig..
Restanten van de bouw in de tuin. Stapels stenen, een hoopje wit zand, een berg zwarte zand, afvoerbuizen, kiezelstenen.. Destijds gehouden om eventueel dit of dat nog mee te doen, maar ondertussen is het meeste wel in orde en kan alles weg.
Hier en daar dacht ik er eens aan om een foto te nemen, hieronder een impressie:
Ik had op voorhand wel verwacht dat het ontspullen mij rust zou brengen. Uiteindelijk waren hieraan nog meer positieve effecten verbonden. Ik heb ze hier even samengevat.