In juni kwam het “gewone” leven weer op gang en ik zag velen rondom mij daar heel blij van worden.

Alhoewel ik op zich ook heel blij was met bv. de familiebezoekjes, het terug samen sporten en het hervatten van de cursus die sinds maart stil lag, voelde ik ook heel duidelijk een soort van “versnellingsweerstand”.

Die lockdown was bijlange niet altijd leuk, maar het was (voor mij althans) wel eenvoudig. De beperkingen van mijn doen en laten zorgden voor meer overzicht in mijn leven en dat bracht rust.

Doordat er steeds weer meer dingen bijkwamen, was het overzicht soms weg en dat zorgde bij momenten voor overweldiging.

Begin juli gingen we met het gezin enkele dagen kamperen in Luxemburg. De ingrediënten: mijn kroost, de natuur en verder enkele essentiële spullen. Weer voelde ik hoezeer die eenvoud rust bracht en hoe ik dan zo blij kan worden van kleine gelukskes..

De kinderen bezig zien, water koken op een campingvuurtje voor een koffie, een vuurvliegje zien, wandelen langs de rij vans en campers en dromen hoe ons zelfgemaakt “Colombus”exemplaar er later zal uitzien…

We zijn zo geneigd om ons leven steeds meer te verrijken. Logisch, we willen vooruit, we willen groeien.. Fantastisch toch ook, al die opties die we hebben. Maar ik ben ook van mening dat het even belangrijk is om af en toe eens stil te staan of alles nog steeds even hard van toepassing is op je huidige leven. Want wanneer je in de loop der jaren als persoon verandert, kan het zijn dat eerder gemaakte keuzes niet langer je leven verrijken maar eerder voor ruis zorgen. En van te veel ruis in je leven lopen je batterijen leeg.

Zo ben ik vorig jaar gestopt met mijn gitaarlessen. Het plezier was weg; Ik kon niet genoeg oefenen omdat mijn tijd naar andere dingen ging. Had ik écht gewild, zou er wel tijd voor geweest zijn, maar ik besloot mijn tijd anders te spenderen. Vroeger zou ik dit als “falen” beschouwen. A ja, aan iets beginnen en dan weer stoppen?? Maar ik zag het eerder als heel bewust kiezen voor wat ik nodig had op dat moment. Ik ben er ten andere heel zeker van om die lessen op een later tijdstip weer terug op te nemen wanneer er weer de ruimte voor is.

Op de terugreis van ons kampeertripje heb ik besloten om de komende tijd kort en metten te maken met enkele elementen die nog steeds voor ruis zorgen in mijn huis, werk en leven en in de plaats te kiezen voor eenvoud. En dit door:

  • Kleine en grotere klussen in huis eindelijk af te werken. Want elke dag passeer ik deze nog-te-doen-klusjes en fluisteren ze me na: “je hebt ons nog altijd niet gedaan!” En dit blijft onbewust voor veel onrust zorgen.
  • De cirkels “rond” te maken. Ik heb de laatste jaren best al wat ontspuld, maar met sommige spullen dient nog steeds “iets” mee te gebeuren. Wegbrengen, online te koop zetten, nog eens doornemen voor het weg kan..
  • In mijn bedrijf Konexo te kiezen voor meer eenvoud in mijn aanbod en administratie zoals mijn mailbox, al mijn digitale foto’s en documenten.
  • Werk te maken van onze (van mijn man en mij) grote dromen en uitvissen hoe onze “Colombus” er zal gaan uitzien die we zelf zullen inrichten. En in tussentijd onze Volkswagen Caddy alvast kampeerproof maken voor enkele Slow trips. Want wanneer je echt iets graag wilt, maar er niets mee doet, creëert dat ook ruis in je leven.

Je ziet, het zijn op zich geen grootse dingen, maar ze zullen voor mij alvast een wereld van verschil betekenen!